Κατηγορία: Σκέψεις

Λένε πως καμιά φορά τις σημαντικότερες στιγμές δεν έχεις προλάβει να της αποθανατίσεις φωτογραφικά. Στην περίπτωσή μου υπάρχει ένα φωτογραφικό ντοκουμέντο. Αλλά κάπου στις χιλιάδες φωτογραφίες των σκληρών δίσκων έχει χωθεί και δεν μπορώ να το εντοπίσω.

Δεν έχει σημασία. Γιατί η εικόνα είναι αποτυπωμένη στο δικό μου το μυαλό και τη στιγμή την έζησα πραγματικά.

Το περίεργο είναι ότι αυτές τις τελευταίες μέρες σκεφτόμουν που να είναι αυτή η φωτογραφία και αφού έχω τόσο δυσκολία να τη βρω μήπως περνάγαμε μία βόλτα από το Τζίμης tattoo studio μήπως και πετύχω τον κύριο Τζίμι λάθος Όχι τον κύριο Τζίμι όπως μου είπε τότε ο Τζίμης .

Το 2007 χτύπησα το πρώτο μου τατουάζ πού αλλού εκεί στο Τζίμης tattoo το πρώτο τατουατζίδικο που άνοιξε στην Αθήνα παίζει να ήταν και στην Ελλάδα ο πρώτος, ήταν αρκετά μεγάλος ήδη τότε και το επάγγελμα του ακολουθούσε ο γιος του και η κόρη του. Το δικό μου το τατουάζ σε δικό μου σχέδιο το χτύπησε ο γιος του ο Παύλος είχα τη χαρά εκείνη την ημέρα να γνωρίσω και το Τζίμη πιάσαμε την κουβέντα βγάλαμε τη φωτογραφία που αγνοείται αυτή τη στιγμή, και έμαθα ποσο δυνατή και περίεργη η ζωή έζησε γεμάτη εικόνες γεμάτη περιπέτειες και μαζι με ολους τους ανθρώπους που όλοι τον είχαν σαν σημείο αναφοράς ή ηθέλαν να κάνουν κάποιο τατουάζ ειτε απλώς πέρναγαν να του πουν μία καλημέρα Ή Να κάτσουν εκεί να αράξουν και να δούνε τι ακριβώς συνέβαινε.

Πώς σου ήρθε να ανοίξεις στούντιο τατουάζ? τον ρώτησα τότε,απο έναν ναύτη που με ρώτησε που κάνουν τατουάζ και του είπα πουθενά Θα στο κάνω εγώ, έτσι μ ειπε πήγε στον Καναδά αγόρασε τα εργαλεία και γύρισε. long Story short. Οπως και να χει μία πλήρης ζωή πολύ γεμάτη ένας πρωτοπόρος στο χώρο και τότε που το τατουάζ ήταν πολύ Ταμπού τον πρόλαβα στο οριακό σημείο της αλλαγής εκεί το 2007 και είμαι πολύ χαρούμενη για αυτό.

Καλό σου ταξίδι Jimmy.