Με μια ματιά.
Στην Δύση της μέρας στα χρώματα του ουρανού που χρωματιζουν αυτήν την θορυβώδη πόλη.
Ξαφνικά κατάλαβα ότι ο δρόμος ήταν άδειος σχεδόν και αυτό έδειχνε μια ηρεμια – όση μπορεί να έχει μια λεοφωρος.
Στο μέσον του Γενάρη ερχεται η γαλήνη μετά τον πόλεμο του εορταστικού κομφούζιου.Οι επισκέπτες της επαρχίας ηρθαν ψώνισαν κ απήλθαν.
οι άδειες τελείωσαν τα λεφτά επίσης και κάθε κατεργαρης γύρισε στον πάγκο του ή το θρανίο του διαλέξτε.
Αυτο το γνωστό τοπίο που πάντα είναι πνιγμένο στην κίνηση πηρε μια ανάσα τοση που κατάφερα να δω τα χρώματα χωρίς να μ’ αποσπάσει τίποτα άλλο την προσοχή.
Ισως τελικά υπάρχει η ομορφιά παντού απλά πρέπει να την ψάξουμε.