Είσαι ως εδώ..

Οι σχέσεις των ανθρώπων λέμε ότι είναι δύσκολες κ περίπλοκες, μα στην ουσία είμαστε εμείς που τις φτιάχνουμε.

Πρόσφατα σε μια συζήτηση με ένα φίλο λέγαμε για τις παρεμβατικες φιλίες, για τις σχέσεις με τους γονείς κ τις προσδοκίες τους κ για τις επαγγελματικές σχέσεις φυσικά. Έρχεται η στιγμή που η ευγένεια ερμηνεύεται ως ανεκτικότητα, η συγκαταβατικοτητα ως αδυναμία, ο συνεργασιμος σαν ο ιδανικος να ξελασπώσει αυτόν που. λουφαρει.

Μέσα στην κουβέντα μας ειπώθηκε καταρχήν από μένα η άποψη ότι η ζωή είναι δική μας δεν την ζούμε συνεταιρικα με κανένα. Κανείς δεν επιτρέπεται να σε κουμαντάρει η να χειρίζεται τον άλλο είτε είναι το παιδί σου, ο γονιός σου, ο σύντροφος σου, ο κολλητός σου ή ο συνεργάτης σου.

Υπερμαχη της ιδέας ζησε την ζωή σου κ μην ενοχλεις τους άλλους.

Κάποτε σαν φοιτήτρια μια καθηγήτρια μου είπε οι γονείς και τα παιδιά είναι σαν το οξυγόνο, όσο χώρο δίνεις τόσο εξαπλώνονται.

Αυτό τελικά ισχύει σε κάθε μορφή σχέσης.

Συζητώντας αρκετή ώρα με τον παιδικό φίλο μου κ αναφέροντας πολλά παραδείγματα, στο τέλος του είπα

Πως το χειρίζεσαι όταν κάποιος σε φέρνει με την συμπεριφορά του σε δύσκολη θέση?

Μου λέει είναι απλό : είσαι ως εδώ, από εδώ κ πέρα είμαι εγώ. Με την στάση κ τον λόγο το κάνεις ξεκάθαρο κ σαφές. Τα όρια σου είναι ως εδώ.

Τον κοίταξα κ μετά του είπα ότι οι σχέσεις θα ήταν πολύ απλές αν οι άνθρωποι είχαν το κουράγιο να πουν αυτό που θέλουν κ οι άλλοι να το ακούσουν ουσιαστικά χωρίς τη εγωπάθεια τους.