Έρχεται να ξυπνήσει όλη την φύση μέσα κ έξω. Να ξεχνιούνται τα μυαλά μας να ξεχύνονται στα παράθυρα κ να φτιάχνουν εικόνες. Αφηρημένη ακροατρια γίνομαι. Και έπειτα τα λουλούδια, αυτά τα πολύχρωμα που θες να κρατήσεις σοβαρό προφίλ κ αυτά ξεδιάντροπα χωνονται στο πλάνο.
Κάνω φιλότιμες προσπαθειες να συγκεντρώσω την σκέψη μου. Μια φωνή αρχίζει τραγουδιστά να ακούγεται.
Που θα πάμε? Που θα πάμε? Θέλω να φύγουμε..
Σσσς λέω υπάρχουν υποχρεώσεις.
Κ απλά συνεχίζω την καθημερινή ρουτίνα. Μα τελικά υπάρχουν στιγμές που το φανάρι είναι πράσινο ο από πίσω κορναρει κ εγω έχω χαζέψει από την ονειροπόληση.
Καλά ντε μη βιάζεσαι….
Αχ άνοιξη παλιοκοριτσο μας ξεσηκωνεις